راهکار مهندسان ناسا برای حل مشکل وویجر 1
بی دانلود: گروه مهندسی ناسا که روی «وویجر ۱» کار می کنند، یک مجموعه متفاوت از رانشگرها را برای کاوشگر تنظیم کردند تا به ادامه یافتن ماموریت آن کمک کنند.
به گزارش بی دانلود به نقل از ایسنا، مهندسانی که روی کاوشگر «وویجر ۱»(Voyager 1) ناسا کار می کنند، با موفقیت مشکل رانشگرهای کاوشگر را کاهش داده اند تا کاوشگر دوردست به سمت زمین حرکت نماید و بتواند فرمان ها را بگیرد، داده های مهندسی را بفرستد و داده های علمی منحصربه فرد جمع آوری شده را عرضه نماید.
به نقل از ناسا، لوله سوخت داخل رانشگرها بعد از گذشت ۴۷ سال با دی اکسید سیلیکون مسدود شده است. دی اکسید سیلیکون یک محصول جانبی است که با گذشت زمان در مخزن سوخت فضاپیما ظاهر می شود. گرفتگی لوله سوخت، میزان کارآیی نیروی رانشگرها را می کاهد. گروه مأموریت بعد از هفته ها برنامه ریزی دقیق، یک مجموعه متفاوت از رانشگرها را برای کاوشگر تنظیم کردند.
سوخت رانشگرها توسط هیدرازین مایع تأمین می شود که به گاز تبدیل می شود با انتشار پالس های کوتاه، به آرامی آنتن فضاپیما را به سمت زمین متمایل کند. اگر رانشگر مسدودشده سالم بود، باید حدود ۴۰ مورد از این پالس های کوتاه را در طول روز منتشر می کرد.
هر دو کاوشگر وویجر دارای سه مجموعه رانشگر هستند؛ دو مجموعه رانشگرهای حرکتی و یک مجموعه رانشگرهای مانور اصلاح مسیر. در طول پروازهای سیاره ای این مأموریت، هر دو نوع رانشگر برای اهداف متعدد مورد استفاده قرار گرفتند اما از آنجائیکه وویجر ۱ در یک مسیر غیر قابل تغییر به بیرون از منظومه شمسی حرکت می کند، نیازهای رانشگر آن ساده تر است و میتوان از هر یک از مجموعه های رانشگر برای هدایت فضاپیما به سمت زمین بهره برد.
در سال ۲۰۰۲، گروه مهندسی مأموریت در لابراتوار پیش رانش جت ناسا متوجه شدند که بعضی از لوله های سوخت در مجموعه رانشگر مسدود شده اند. بنابراین، مکان آنها را به مجموعه دوم تغییر دادند. هنگامی که آن مجموعه در سال ۲۰۱۸ علایم گرفتگی را نشان داد، گروه از رانشگرهای مانور اصلاح مسیر استفاده کردند و از آن زمان، کاوشگر از این مجموعه استفاده می نماید.
حالا لوله های رانشگر اصلاح مسیر حتی بیشتر از مجموعه های اصلی که گروه مأموریت آنها را در سال ۲۰۱۸ تعویض کردند، مسدود شده اند. این لوله ها با لوله های سوخت که هیدرازین را به رانشگرها می فرستند، متفاوت هستند. گرفتگی سبب شده است تا دهانه لوله در جایی که ابتدا فقط ۰.۲۵ میلی متر قطر داشت، به ۰.۰۳۵ میلی متر یا حدودا نصف عرض یک تا موی انسان کاهش پیدا کند. در نتیجه، گروه مأموریت باید باردیگر به یکی از مجموعه های رانشگر بازگردند.
تغییر رانشگرها یک عملیات نسبتا ساده برای مأموریت در سال ۱۹۸۰ یا حتی ۲۰۰۲ بود اما افزایش عمر کاوشگر، چالش های جدیدی را به وجود آورده که عموما به منبع تغذیه و دما مربوط است. این مأموریت همه سیستم های غیر ضروری داخلی مانند بعضی از گرم کننده ها را در هر دو کاوشگر خاموش کرده تا منبع تغذیه الکتریکی آنها که به تدریج درحال کاهش یافتن است، حفظ شود.
باآنکه این مراحل کار می کردند اما به سردتر شدن فضاپیما منجر شدند و این اثر با از دست دادن سایر سیستم های غیر ضروری که گرما تولید می کردند، ترکیب شد. در نتیجه، مجموعه های رانشگر سرد شده اند و روشن کردن آنها در این حالت می تواند به آنها صدمه برساند و رانشگرها را غیرقابل استفاده نماید.
گروه مأموریت تشخیص دادند که بهترین گزینه، گرم کردن رانشگرها قبل از روشن کردن گرم کننده های غیر ضروری می باشد. با این حال، مانند خیلی از چالش هایی که گروه وویجر با آن روبه رو شده است، یک مشکل به وجود آمد. منبع تغذیه فضاپیما به قدری کم است که برای روشن کردن گرم کننده های غیرضروری باید چیز دیگری را خاموش کرد تا گرم کننده ها برق کافی و همه چیزهایی را تأمین کنند که هم اکنون بعنوان عامل ضروری در نظر گرفته می شوند.
گروه با بررسی این مشکل، خاموش کردن یکی از تجهیزات علمی فعال را برای مدت محدودی رد کردند چونکه این خطر وجود دارد که باردیگر روشن نشود. گروه مهندسی بعد از بررسی و برنامه ریزی بیشتر به این نتیجه رسیدند که می توانند با خیال راحت یکی از گرم کننده های اصلی کاوشگر را تا یک ساعت خاموش کنند و انرژی کافی را برای روشن کردن گرم کننده های رانشگر به دست بیاورند.
این ایده کار کرد. گروه در روز ۲۷ اوت تأیید کردند که مجموعه رانشگر مورد نیاز باردیگر وارد عمل شده است و به وویجر ۱ کمک می نماید تا به سمت زمین حرکت نماید.
«سوزان داد»(Suzanne Dodd) مدیر پروژه وویجر در لابراتوار پیش رانش جت اظهار داشت: همه تصمیم هایی که در آینده باید بگیریم به تحلیل و احتیاط بسیار بیشتری نسبت به گذشته نیاز دارند.
منبع: beedownload.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب