استخراج ۲۰۰۰ لیتر آب از هوا در یک نصف روز
بی دانلود: پژوهشگران می گویند راهکارهای برداشت آب از هوا بسیار مقیاس پذیر هستند، آن هم در صورتیکه با انرژی های تجدیدپذیر کار می کنند.
به گزارش بی دانلود به نقل از ایسنا، کارآفرینان در سراسر دنیا درحال استقرار سیستم هایی هستند که می توانند آب تمیز و آشامیدنی را از هوا، حتی در مناطقی با رطوبت کم استخراج کنند. با این وجود این فناوری برای رفع کمبود جهانی آب شیرین بسیار گران است.
طبق گزارش سازمان ملل متحد، نیمی از جمعیت جهان حداقل یک مرتبه در ماه با کمبود آب مواجهند. انتظار می رود سال آینده ۱.۸ میلیارد نفر در سراسر دنیا با شرایط کمبود مطلق آب مواجه شوند.
در حالیکه کارخانه های نمک زدایی می توانند کمک کننده باشند، اما این فناوری باید در مقیاس بزرگ و با دسترسی به آب دریا به کار گرفته شود. این امر سبب می شود که مناطقی با جمعیت کمتر یا مکانهای دورافتاده برای حل مشکلات آب خود به کمک نیاز داشته باشند.
ضمن این که سیل شدید ناشی از تغییرات آب و هوایی هم می تواند منابع آبی موجود را آلوده کند.
ازاین رو فناوری تولید آب از هوا می تواند به عرضه آب تمیز و سالم در این شرایط کمک نماید.
آب چگونه از هوا برداشت می شود؟
اصل تولید آب از هوا ساده است. رطوبت موجود در هوا حاصل از بخار آب است که می تواند برای تأمین آب تمیز استخراج شود. دو روش مختلف سرمایش و گرمایش می توانند به این هدف کمک کنند.
در روش سرمایشی، هوای مرطوب تا نقطه میعان خنک می شود، جایی که بخار آب به آب مایع متراکم می شود.
در روش گرمایش هم از یک ماده نم گیر یا رطوبت گیر برای جذب رطوبت هوا استفاده می شود که سپس حرارت داده می شود تا آب آن آزاد شود.
افزایش مقیاس هر دو فناوری آسان است و میتوان انرژی مورد نیاز آنها را با انرژی های تجدیدپذیر تأمین کرد که آنها را برای استقرار در مکانهای دوردست و با عنایت به نیازهای جوامع محلی ایده آل می کند.
آب جادویی
بعد از مواجهه با خشکسالی در سال ۲۰۱۶، بت کویگی دانشجوی کنیایی آغاز به جستجوی یک چاره تصفیه آب جهت کمک به تأمین آب پاک از رودخانه مجاور کرد. وی در نهایت به ایده استفاده از ژنراتور هوا-آب مبتنی بر خنک کننده رسید و مجیک واتر(Majik Water) را جهت کمک به جوامع محلی برای دسترسی به آب پاک راه اندازی نمود.
مجیک واتر با همکاری سازمان های غیردولتی(NGO) حالا راهکارهای مقیاس پذیر را برای خانواده ها، بیمارستان ها و جوامع عرضه می دهد و بزرگترین سیستم آن می تواند ۵۰۰ لیتر آب را ظرف ۲۴ ساعت تولید نماید.
در حالیکه این سیستم ها به مردم کمک کرده اند، کویگی اعتقاد دارد با عنایت به هزینه هایشان چاره بلندمدتی نیستند.
سواپنیل شریواستاو یک دانشجوی هندی هم با داستان مشابهی روبرو شد. خشکسالی در شهر کوژیکود دسترسی او به آب را به دو سطل در روز در سال ۲۰۱۶ کم کرد و سه سال بعد لابراتوار های اوراوو(Uravu) را در هند تأسیس کرد.
شرکت شریواستاو از روش گرمایش برای تولید آب استفاده می نماید و سیستم خویش را بگونه ای افزایش مقیاس داده است که ۲۰۰۰ لیتر آب را تنها در ۱۲ ساعت تحویل دهد. با این وجود، هزینه تحویل این آب برای جوامع محلی بسیار بالا بود و این استارت آپ نتوانست پشتیبانی NGOها را در هند دریافت کند.
حالا لابراتوار های اوراوو آب تولیدی خویش را به صنعت توریسم و هتلینگ می دهند. سایر مشتریان آنها هم شامل مراکز داده ای هستند که عملیات آنها مقادیر زیادی گرما تولید می کند.
شریواستاو می خواهد فناوری خویش را برای تولید آب شیرین و کاهش مصرف آب مراکز داده تا ۹۵ درصد به کار گیرد.
در سیستم های برداشت آب از هوا باید در قطعاتی مانند مبدل های حرارتی، مواد نم گیر و کندانسورها نوآوری شود تا واقعاً مشکل کمبود جهانی آب را حل کنند. کارشناسان پیشنهاد می کنند که حمایت دولت ها و وضع مقررات زیست محیطی بهینه هم می تواند به افزایش پذیرش این فناوری کمک نماید.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب