در گفت وگو با بی دانلود مطرح شد
توقف اجرای طرح ایجاد نژاد گوسفند چند قلوزا و بی دنبه به دلیل کمبود اعتبار
بی دانلود: به گزارش بی دانلود، مدیر قطب ایجاد نژاد گوسفند چند قلوزا و بی دنبه کشور هدف اصلی تشکیل این قطب را ایجاد یک ترکیب نژادی پربازده جهت معرفی به سامانه های پرورش روستایی و نیمه صنعتی در جهت افزایش میزان تولید گوشت قرمز مورد نیاز کشور و پیشگیری از واردات بی رویه آن طی دهه گذشته دانست و اضافه کرد: اما متأسفانه به دلیل تامین نشدن بودجه و اعتبارات مورد نیاز، ادامه طرح از مرحله انجام تحقیقات و عملیات لازم برای ایجاد و آزمایش الگوهای ترکیبی مورد پیش بینی فراتر نرفته و عملاً متوقف شده است.
دکتر محمد مرادی شهربابک در گفتگو با ایسنا، در رابطه با علت انتخاب این خصوصیت ها برای پرورش گوسفند در کشور، توضیح داد: دنبه دار شدن نژادهای گوسفند کشور به شکلی سازگاری با محیط (تفاوت های زیاد در دسترسی به مواد خوراکی طی فصل های مختلف وجود دارد) است.
وی اظهار نمود: همینطور دنبه دار شدن گوسفندان انتخاب پرورش دهندگان در سامانه های پرورشی مرتعی است که بتوانند در زمان هایی که علوفه به وفور در دسترس می باشد، مازاد انرژی دریافتی را به منظور استفاده در فصول دیگر که علوفه در دسترس کم می شود، استفاده نمایند.
همه نژادهای بومی کشور از نظر ژنتیکی تک قلوزا هستند
این عضو هیئت علمی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، تصریح کرد: علاوه بر این در سامانه های مرتعی ایران به دلیل محدود بودن منابع خوراکی و در نتیجه نداشتن توانایی میش ها در تولید شیر کافی مورد نیاز تابحال صفت دو قلوزایی مورد توجه پرورش دهندگان نبوده است و ازاین رو تقریبا همه نژادهای بومی کشور از نظر ژنتیکی تک قلوزا هستند.
دکتر مرادی افزود: در سامانه های پرورشی غیرمرتعی که تغذیه میش ها به طور عمده با استفاده از خوراک دستی صورت می گیرد، اولاً دیگر به ذخیره انرژی به شکل چربی نیاز نیست (حدود ۱۵ – ۱۰ درصد لاشه) چون مواد خوراکی در همه ایام سال و به اندازه کافی در دسترس دام هاست و ثانیاً با نرخ بره زایی تک قلو هزینه های پرورش تأمین نمی شود.
عضو هیئت علمی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران با بیان اینکه به سفارش پزشکان مصرف چربی های حیوانی در رژیم های غذایی انسان با محدودیت روبرو شده است، اضافه کرد: در نتیجه ارزش اقتصادی دنبه(چربی) تولیدی در مقایسه با گوشت بسیار پائین است، در حالیکه مقدار انرژی مورد نیار برای تولید هر گرم چربی بیشتر از دو برابر مقدار انرژی مورد نیاز هر گرم پروتئین است و این امر منجر به تولید محصولی با هزینه بسیار بیشتر و قیمت فروش خیلی کم تر برای دامدار و در نهایت ایجاد زیان می شود.
در نظر گرفتن دو صفت چند قلوزایی و حذف دنبه برای ایجاد ترکیب نژادی مناسب اقتصادی
دکتر مرادی توضیح داد: ازاین رو در جهت ایجاد یک ترکیب نژادی مناسب به منظور دام های مولد با بازدهی اقتصادی دو صفت چند قلوزایی و حذف (کاهش شدید) دنبه در کنار سایر صفات اقتصادی (سرعت رشد، کیفیت لاشه، مقاومت و...) مورد تاکید در برنامه این قطب قرار گرفت.
وی تصریح کرد: میزان تولید گوشت به ازای هر میش بوجود آمده در این طرح بیشتر از دو برابر میزان گوشت تولیدی به ازای هر میش بومی است که این امر به کاهش هزینه های تولید و افزایش درآمد دامداران منجر می شود.
مدیر قطب ایجاد نژاد گوسفند چند قلوزا و بی دنبه کشور در رابطه با پیشرفت های حاصل از فعالیت این قطب پرورش گوسفند چند قلوزا و بی دنبه در کشور، اظهار داشت: تابحال طبق عملکردهای رکوردگیری شده، اطلاعات موجود در مرحله الگوسازی است و خوشبختانه همه اهداف کمی و کیفی پیشبینی شده در اهداف برنامه قطب محقق شده است و دام های مولد ترکیبی بوجود آمده طی نسل های مورد بررسی این عملکردها را نشان داده اند.
دکتر مرادی توضیح داد: هدف اصلی تشکیل این قطب ایجاد یک ترکیب نژادی پربازده جهت معرفی به سامانه های پرورش روستایی و نیمه صنعتی در جهت افزایش میزان تولید گوشت قرمز مورد نیاز کشور و پیشگیری از واردات بی رویه آن طی دهه گذشته بود. اما متأسفانه به دلیل تأمین نشدن بودجه و اعتبارات مورد نیاز، ادامه طرح از مرحله انجام پژوهشها و عملیات لازم برای ایجاد و آزمایش الگوهای ترکیبی مورد پیشبینی فراتر نرفته و عملاً متوقف شده است.
وی ادامه داد: این در شرایطی است که اگر بموقع هزینه های مورد نیاز تأمین می شد، می توانستیم تا به امروز حداقل یک نژاد ترکیبی پربازده را جهت پرورش در واحدهای دامداری روستایی (با در بر گرفتن بیشتر از ۶۰ درصد جمعیت گوسفند کشور) و نیمه صنعتی به شکل تجاری معرفی نماییم. البته الگوی ایجاد شده، به شکل غیر تثبیت شده در کشور ترویج شده و مورد استفاده قرار گرفته است.
عضو هیئت علمی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، افزود: به صورت کلی قطب های علمی با هدف ایجاد مزیت های علمی و فناوری، گسترش مرزهای دانش و فناوری در کشور و در جهت حل مشکلات اجرایی و توسعه پایدار در زمینه علمی مربوطه در کشور تشکیل شدند. در ایران هم پرورش گوسفند بعنوان یک حرفه دیرینه، نقش مهمی در تأمین امنیت غذایی (گوشت و فرآورده های لبنی)، ایجاد اشتغال مولد و مفید، تولید ارزش افزوده و ثروت دارد، اما پژوهش های انجام شده و مبانی آموزشی متناسب با جایگاه این گونه دامی با اهمیت در کشور نبوده است.
تأکید بر تحقیق در زمینه های پرورش و اصلاح نژاد با هدف پاسخگویی به نیازهای سامانه های جدید
دکتر مرادی تصریح کرد: با عنایت به تغییر تدریجی روش پرورش از سامانه مرتعی به سامانه های غیرمرتعی(روستایی، نیمه صنعتی و صنعتی)، انجام مطالعات و تحقیقات در زمینه های پرورش و اصلاح نژاد به منظور تولید دانش و فناوری های به روز و مورد نیاز جهت پاسخگویی به نیازهای سامانه های جدید لزوم داشت. ازاین رو این قطب علمی با اهداف کلی پیشبینی شده برای سایر قطب های علمی و با تاکید و تمرکز ویژه بر امور اصلاح نژادی به منظور ایجاد یک الگوی اصلاح نژادی و تأمین دام های مولد اصلاح شده و اقتصادی مورد نیاز تشکیل شد.
وی، هدف اصلی برنامه قطب ایجاد نژاد گوسفند چند قلوزا و بی دنبه در کشور را ایجاد یک ترکیب نژادی تثبیت شده (نژاد جدید) با توانایی تولید میانگین حدود دو بره در هر زایش، سه زایش در دو سال( میانگین بره گیری ۱.۵ بره در سال به ازای هر میش)، حذف (کاهش شدید) دنبه و چربی لاشه، افزایش سرعت رشد و کاهش ضریب تبدیل خوراک، مقاوم و باکیفیت لاشه بالا به منظور افزایش حدود دو برابری میزان لاشه تولیدی باکیفیت به ازای هر رأس میش مولد دانست و اظهار داشت: متأسفانه به دلیل کمبود اعتبار پژوهشها متوقف شده است.
مدیر قطب ایجاد نژاد گوسفند چند قلوزا و بی دنبه کشور در رابطه با بهترین نژاد گوسفند، توضیح داد: ما نمی توانیم نژادی را بعنوان بهترین مطرح نماییم. عملکرد هریک از نژادهای دامی و گوسفند متناسب با شرایط پرورش و بازار محصولات مورد ارزیابی قرار می گیرد. در ایران حدود ۲۸ نژاد گوسفند در مناطق مختلف درحال پرورش هستند که هریک از این نژادها دارای یک منطقه و زیستگاه پرورشی و پرورش دهنده (ایل، قبیله) خاصی هستند. ازاین رو هر نژاد در زیستگاه پرورشی خود مناسب می باشد و این نژاد امکان دارد در منطقه یا زیستگاه پرورشی دیگری عملکرد مناسبی نداشته باشد. برای مثال نژادهای مستقر در مناطق نسبتاً سردسیر کشور برای پرورش در مناطق نسبتاً خشک کشور مناسب نمی باشد.
دکتر مرادی اضافه کرد: به طور کلی میتوان اظهار داشت که نژادهای بومی کشور برای پرورش در شرایط مرتعی کشور بسیار مناسب و برتر هستند، چون این نژادها طی قرن ها به منظور سازگاری با این شرایط پرورشی تکامل یافته اند.
وی افزود: این نژادها از نظر سرعت رشد، میزان تولید شیر، پشم تولیدی با هم متفاوت هستند و دنبه دار بودن نژادهای گوسفند بومی یک مزیت و سازگاری جهت پرورش در شرایط مرتعی است که در مواقع وفور علوفه و خوراک، انرژی مازاد دریافتی را به صورت چربی در دنبه ذخیره می کنند و در مواقع و فصول کم علوفه از این ذخایر برای تأمین انرژی مورد نیاز بخصوص جهت تولید شیر برای بره ها استفاده و از پخش چربی بر روی لاشه جلوگیری می کنند.
عضو هیئت علمی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، اظهار داشت: همانطور که گزارش های مختلف و انتشار یافته نشان می دهد، متأسفانه مصرف سرانه گوشت قرمز در کشور شدیداً کاسته شده و به حدود ۴ کیلوگرم در سال رسیده است و این بدین مفهوم است که بخش قابل توجهی از جمعیت کشور عملاً گوشت قرمز را از رژیم غذایی خود حذف کرده اند که این امر از نظر تأمین پروتئین های حیوانی مورد نیاز رشد و سلامت افراد جامعه بسیار نگران کننده است.
تعطیلی تدریجی پرورش سامانه مرتعی علت روند کاهشی میزان گوشت قرمز تولیدی توسط بخش دام سبک کشور
دکتر مرادی با بیان اینکه در ایران همواره یکی از منابع اصلی تأمین گوشت قرمز کشور دام سبک(گوسفند و بز) بوده است، تصریح کرد: طی دهه های اخیر به دلیل تغییرات بوجود آمده در ارتباط با مراتع و نحوه بهره برداری از آنها، بروز خشکسالی ها، توجه نکردن سیاست گذاران و مسؤلان به دام سبک و در نتیجه عدم تدوین و اجرای مناسب و بموقع برنامه جامع جهت بهبود عملکرد و افزایش بهره وری و تعطیلی تدریجی پرورش سامانه مرتعی میزان گوشت قرمز تولیدی توسط بخش دام سبک کشور روند کاهشی را طی کرده است.
وی افزود: بخصوص طی سال قبل و سال جاری به دلیل حذف شدید دام های مولد، توان و میزان گوشت تولیدی بشدت کاسته شده است که علیرغم بسیار پایین بودن بازار تقاضا و مصرف سرانه علایم آنرا با روند افزایش قیمت گوشت به خوبی شاهد می باشیم.
مدیر قطب ایجاد نژاد گوسفند چند قلوزا و بی دنبه کشور، اضافه کرد: طبیعی است که درصورتیکه میزان سرانه ی مصرف گوشت قرمز بخواهد به حدود ۱۰ سال پیش برگردد، میزان این کمبود و در نتیجه نرخ افزایش قیمت بسیار زیاد قابل پیشبینی است و نیازمند خروج مقادیر بسیار کلان ارز جهت تأمین گوشت مورد نیاز کشور هستیم، کما اینکه در دهه ۹۰ بیشتر از ۵.۵ میلیارد دلار جهت واردات گوشت قرمز از کشور خروج ارز داشتیم که اگر حداکثر ۱۰ درصد این هزینه جهت اجرای برنامه های پرورشی و اصلاح نژادی صرف می شد، امروز می توانستیم با تعداد دام مولد بسیار کمتر گوشت قرمز گوسفند و باکیفیت مورد نیاز کشور و جهت عرضه با بازارها و تقاضاهای موجود در کشورهای منطقه تولید نماییم و از سوی دیگر سبب توسعه و پایداری اشتغال در سطح روستاها با وابستگی بیشتر از ۵۰ درصد به دام سبک و تولید و افزایش ثروت ملی شود.
منبع: بی دانلود
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب