ماموریت احتمالی ناسا جهت بررسی غول یخی و قمر آن
بی دانلود: ناسا در لیست ماموریت های آینده خود، بررسی سیاره نپتون و یکی از قمرهای آنرا نیز در نظر دارد اما مشکلات بسیاری بر سر راه این ماموریت قرار دارند.
به گزارش بی دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از فوربس، کاوشگر "وویجر ۲"(Voyager 2) ناسا در سال ۱۹۸۹، به اولین کاوشگری تبدیل شد که توانست از سیاره "نپتون"(Neptune) عکس بگیرد.
به نظر می آید که هم اکنون، وجود سیارات فراخورشیدی به اندازه نپتون که به دور ستارگان دیگر می چرخند، بسیار رایج است. این امر، درست به رغم وجود این احتمال است که یکی از قمرهای نپتون موسوم به "تریتون"(Triton)، یک سیاره کوتوله از "کمربند کویپر"(Kuiper Belt) به شمار برود.
آیا ناسا باید ماموریتی را جهت بررسی نپتون و تریتون بفرستد؟ بررسی درست سیاره ای شبیه به یک غول یخی مدتی است که در لیست خواسته های ناسا قرار گرفته است. ممکنست که ماموریت "ادیسه نپتون"(Neptune Odyssey)، اولویت هایی را طی ۱۰ سال آینده برای ناسا آماده کند.
یک هدف اخترزیست شناسی
شاید قانع کننده ترین دلیل برای بازدید از نپتون، بررسی دقیق قمر فعال تریتون باشد. این مکان بر طبق یافته های وویجر ۲، تاریک و لرزان است و دمای سطح آن به منفی ۲۳۵ درجه سلسیوس می رسد اما حدودا هیچ دهانه قابل مشاهده ای ندارد. بدین سبب احیانا سطح آن دائما درحال بازسازی است. بطور خلاصه، می توان اظهار داشت که این قمر از نظر زمین شناسی فعال است.
همچنین، احیانا یک جهان اقیانوسی همراه با آب مایع در زیر پوسته یخی آن قرار دارد. وویجر ۲، آبفشان هایی را کشف کرد که ماده تاریک را تا حدود هشت کیلومتری به سمت بالا پرتاب می کردند؛ چیزی که فقط در جاهای دیگری مانند قمر "انسلادوس"(Enceladus) زحل یا در قمر "اروپا"(Europa) در مشتری دیده می شود. با این حال، وویجر ۲ تنها توانست از ۴۰ درصد از سطح تریتون عکس بگیرد.
معمای نحوه تشکیل شدن منظومه شمسی
دکتر "سیندی یانگ"(Cindy Young)، دانشمند "مرکز تحقیقات لنگلی"(LaRC) ناسا که به طراحی مفهومی کاوشگر اُدیسه نپتون کمک کرده است، اظهار داشت: یکی از پرسش های بزرگی که هم اکنون در مورد منظومه شمسی داریم، نحوه شکل گیری آنست. نحوه توزیع گازهای نجیب می تواند به ما اعلام کند که آیا غول های یخی در جایی که حالا هستند، شکل گرفته اند یا قبل از مهاجرت به موقعیت فعلی خود، به آن نزدیک تر شده اند.
گازهای نجیب از نظر شیمیایی به عناصر دیگر متصل نمی شوند؛ بدین سبب آنها خالص ترین ردیاب تشکیل منظومه شمسی هستند. یانگ اظهار داشت: ما بررسی هایی را در مورد زحل و مشتری در اختیار داریم اما به ارزیابی هایی در مورد اورانوس و نپتون نیاز داریم تا تاریخ شکل گیری منظومه شمسی را بررسی نماییم. دانستن محل دقیق تمرکز گازهای نجیب می تواند به مشخص کردن تاریخ شکل گیری منظومه شمسی کمک نماید اما تنها راه اندازه گیری گازها در جو، استفاده از فضاپیما در محل است.
نپتون بعنوان یک سیاره فراخورشیدی
از بیش از ۵۰۰۰ سیاره فراخورشیدی که در نواحی دیگر کهکشان ما کشف شده اند، اکثریت قریب به اتفاق آنها به اندازه نپتون هستند. ما قطعا نمی دانیم که آنها شبیه نپتون هستند یا خیر اما این واقعیت که شعاع آنها مشابه شعاع یک سیاره در منظومه شمسی ما است، مطمئنا دلیل علمی را برای ارسال یک ماموریت تقویت می کند.
اگر سیارات بیگانه، مشابهی در منظومه شمسی داشته باشند که اطلاعات زیادی درباره آن وجود دارد، انجام دادن پژوهش های علمی پیچیده در مورد آنها برای شکارچیان سیارات فراخورشیدی بسیار آسان تر خواهد بود.
ماموریتی برای بازدید از پلوتو
ماموریت اُدیسه نپتون حداقل تا سال ۲۰۴۴ به هدف خود نخواهد رسید اما می تواند خیلی بیشتر از ماموریت چهار ساله خود ادامه دهد. مدارگرد "کاسینی"(کاسینی) در زحل نیز ۹ سال بیشتر از حد انتظار دوام آورد.
"ابی رایمر"(Abi Rymer)، مسئول برنامه در ناسا که بعنوان پژوهشگر ارشد ماموریت مفهومی اُدیسه نپتون عمل می کند، اظهار داشت: ما می توانیم از مدار خارج شویم و به بررسی منظومه شمسی ادامه دهیم و شاید روزی از پلوتو بازدید نماییم. فوق العاده خواهد بود که یک فضاپیمای مشابه هم تریتون و هم پلوتو را بررسی کند.
باید عجله نماییم یا ۱۲ سال در انتظار بمانیم!
نپتون بسیار دور است و به نظر می آید که به همین دلیل، آخرین بررسی ۱۰ ساله تصمیم گرفت اورانوس را بعنوان هدف اصلی مورد توجه قرار دهد اما حالا همه چیز تغییر کرده و دسترسی به فرصت نادری جهت بررسی نپتون نزدیک است.
"کونیو سایاناگی"(Kunio Sayanagi)، پژوهشگر "دانشگاه همپتون"(Hampton University) که درحال کار کردن روی مفهوم پیشنهادی ادیسه نپتون است، اظهار داشت: "اخترپویاشناسی" یا "مکانیک مداری"(Orbital mechanics) احیانا برای ما تصمیم خواهد گرفت که به اورانوس برویم یا نپتون برای اینکه باید از کنار مشتری عبور نماییم. برای رفتن به اورانوس، پرتاب باید تا سال ۲۰۳۳ اتفاق بیفتد که زمانی طولانی است اما زمان تخمین زده شده برای نپتون، سال ۲۰۳۵ است که واقع بینانه تر به نظر می آید.
اینکه دقیقا چه زمانی می توان یک ماموریت را به اورانوس یا نپتون فرستاد، به موقعیت نسبی مشتری بستگی دارد. از آنجائیکه ۱۲ سال زمان می برد تا مشتری به دور خورشید بچرخد، این همان زمانی است که می توان ماموریت را جهت بررسی یکی از غول های یخی پیشنهاد کرد.
ماموریتی مبتنی بر انرژی هسته ای
ماموریت های فراتر از مشتری در هر صورت، پرهزینه هستند برای اینکه امکان استفاده از انرژی خورشیدی وجود ندارد. انرژی خورشیدی به اندازه کافی کارآمد عمل می کند تا نیروی مورد نیاز فضاپیما را تنها در فاصله ۱۰ واحد نجومی از خورشید تامین کند. رساندن تصاویر وویجر ۲ به زمین، چهار ساعت زمان برد.
همه این موارد بدان معناست که انرژی هسته ای مورد نیاز است. بدین سبب ماموریت به نپتون، یک ماموریت گرانقیمت میلیارد دلاری خواهد بود.
منبع: beedownload.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب