در مناطق آبی زمین بیشتر از 100 سال عمر کنید!
یک دانشمند جمعیت شناس در تحقیقات خود به مناطقی از کره زمین معروف به ˮمناطق آبیˮ رسیده است که مردم به صورت معمول بیشتر از ۱۰۰ سال در آنها عمر می کنند.
به گزارش بی دانلود به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، در سال ۲۰۰۴ "میشل پولن" که قبلا یک اخترفیزیکدان بود و حالا به حوزه جمعیت شناسی روی آورده بود در دانشگاه "لوون"(Louvain) بلژیک آغاز به کار کرد.
جمعیت شناسان، جوامع و جمعیت های انسانی را مطالعه می کنند و اندازه و ترکیب آنها را مشخص می کنند تا پیشبینی کنند که در آینده چگونه تغییر خواهند کرد. این اطلاعات برای تعیین مواردی مانند تعداد مهدکودک های جدید برای ساخت یا تعداد خانه های سالمندان جدید مورد نیاز است.
در سال ۲۰۰۴ بود که "پولن" به همراه "جیانی پس" پزشک و اپیدمیولوژیست در دانشگاه "ساساری"(Sassari) ایتالیا مقاله ای را در مجله Experimental Gerontology منتشر نمودند که در آن پدیده ای غیرعادی را شناسایی کرده بودند که بعنوان "مناطق آبی" نامیده شد.
مناطق آبی چیست؟
مناطق آبی مناطقی از زمین هستند که افراد در آن بیشترین عمر را دارند و اغلب در آنها به بیشتر از ۱۰۰ سال سن می رسند. این عدد را با ۷۳.۴ سال مقایسه کنید که طبق گفته سازمان جهانی بهداشت، میانگین امید به زندگی در سال ۲۰۱۹ در سرتاسر جهان بوده است.
"مناطق آبی" نام خویش را از رنگی گرفته اند که "پولن" و "پس" برای برجسته کردن نخستین منطقه شناسایی شده که در استان "نورو"(Nuoro) در جزیره ساردینیا در ایتالیا قرار داشت، استفاده کردند.
در سال ۲۰۰۵ "دن بوتنر" نویسنده آمریکایی و همکار نشنال جئوگرافیک، مقاله ای با عنوان «رازهای زندگی طولانی» برای شماره نوامبر ۲۰۰۵ مجله نشنال جئوگرافیک نوشت و به یکی از پرفروش ترین شماره های تاریخ تبدیل شد. در سال ۲۰۰۶ "بوتنر" با "میشل پولن" برای شناسایی دومین منطقه آبی واقع در شبه جزیره "نیکویا" در کاستاریکا همکاری کرد. تا سال ۲۰۰۸ "بوتنر" و "پولن" سومین منطقه آبی را در جزیره یونانی "ایکاریا" شناسایی نمودند.
در همان سال، "بوتنر" کتاب خویش را با عنوان «مناطق آبی: درس هایی به منظور زندگی طولانی تر از زبان افرادی که بیشترین عمر را داشته اند» منتشر نمود و به پرفروش ترین کتاب نیویورک تایمز تبدیل شد. در سپتامبر ۲۰۰۹ "بوتنر" یک سخنرانی در بنیاد "TED" با عنوان "چگونه تا ۱۰۰+ زندگی کنیم" عرضه کرد که تابحال بیشتر از دو میلیون بار دیده شده است.
تا آوریل ۲۰۱۵ "بوتنر" در مجموع پنج منطقه آبی را در سرتاسر جهان شناسایی کرده بود که عبارتند از: ساردینیا در ایتالیا، جزایر اوکیناوا در ژاپن، شبه جزیره نیکویا در کاستاریکا، جزیره ایکاریا در یونان و منطقه لوما لیندا در کالیفرنیای آمریکا.
ساردینیا جزیره ای در سواحل غربی ایتالیا است. دهکده ای در آنجا به نام "سئولو"(Seulo) وجود دارد که رکورد مردمی با طولانی ترین طول عمر در جهان را دارد. بین سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۶، بیشتر از ۲۰ "صد ساله" در آنجا زندگی می کردند، یعنی افرادی که بالای ۱۰۰ سال عمر دارند. شاید این تعداد زیاد به نظر نرسد، اما جالب است بدانید که جمعیت "سئولو" تنها حدود ۸۳۰ نفر است.
بر مبنای یک مقاله جدید، در شبه جزیره "نیکویا"(Nicoya) که در شمال غربی کاستاریکا واقع شده است، هم اکنون ۱۰۱۰ نفر از جمعیت حدود ۱۶۰ هزار نفره آن ۹۰ سال یا بیشتر سن دارند.
"لوما لیندا"(Loma Linda) در کالیفرنیا هم در ۶۰ مایلی شرق لس آنجلس قرار دارد و از هر طرف توسط سایر شهرهای حومه کالیفرنیا احاطه شده است. با این وجود، ساکنان "لوما لیندا" حدود ۱۰ سال بیشتر از هموطنان آمریکایی خود عمر می کنند و میزان کمتری از مبتلا شدن به بیماری های مزمن همچون زوال عقل دارند.
اما چه چیزی "لوما لیندا" را اینقدر متفاوت می کند؟ این منطقه میزبان جمعیت زیادی از "ادونتیست های روز هفتم"(Seventh Day Adventists) -شاخه ای از مسیحیان پروتستانیسم- دارد که معتقدند بدن انسان معبد روح القدس است و باید از آن محافظت کرد. ادونتیست های روز هفتم به استراحت "روز سبت" اعتقاد دارند و از رژیم غذایی گیاهی سرشار از غذاهای کامل استفاده می نمایند و از مصرف مواد مخدر و محرک ها همچون الکل و نوشیدنی های کافئین دار اجتناب می کنند. ساکنان "لوما لیندا" تمایل دارند تا دهه ۸۰ و ۹۰ زندگی خود از نظر فیزیکی فعال باشند و خیلی از آنها به صورت فعال در جامعه کلیسایی مشارکت دارند.
چه چیزی سبب ایجاد مناطق آبی می شود؟
هنگامی که دانشمندان، دی ان ای ساکنان مناطق آبی را بررسی کردند، چیزی پیدا نکردند که نشان دهد ارتباطی با طول عمر ساکنان آن دارد. در عوض، چیزی که یک منطقه آبی را متمایز می کرد این بود که آنها از نظر جغرافیایی از بقیه جهان جدا بودند. این بدان معناست که حضور فست فودها، غذاهای فرآوری شده و رژیم های غذایی حاوی گوشت بیشتر در این مناطق کمتر است.
جزیره "اوکیناوا"(Okinawa) در ژاپن جایی است که نسل جدید، سبک زندگی مدرن تری دارد و رژیم غذایی غربی تری دارد. ساکنان آن با مشکلات سلامتی بیشتری رو به رو شده اند و طول عمر در آنجا درحال کاهش است. نتیجه ای که "پولن" و "بوتنر" به آن رسیدند این بود که رژیم غذایی و ورزش نقشی حیاتی در ایجاد مناطق آبی ایفا می کنند.
در شبه جزیره "نیکویا"(Nicoya) در کاستاریکا، مردم به طور عمده آنچه را که خودشان می کارند، همچون لوبیا، غلات کامل، سبزیجات و میوه می خورند و رژیم غذایی آنها حاوی گوشت بسیار کمی است.
علاوه بر رژیم غذایی، دانشمندان عوامل دیگری را هم شناسایی کرده اند که منجر به طول عمر بیشتر می شود که شامل داشتن هدف در زندگی، داشتن یک شبکه حمایت اجتماعی از خانواده و یا دوستان، کاهش استرس، دست کشیدن از غذا وقتی احساس کردید ۸۰ درصد سیر شده اید، کاهش مصرف شراب یا الکل و حفظ فعالیت بدنی هستند.
پروژه مناطق آبی
"دن بوتنر" ابتکاری راه اندازی کرده است تا درس های آموخته شده از مناطق آبی را به جوامع دیگر بیاورد. در سال ۲۰۰۹ نخستین شهر در این پروژه " آلبرت لی" در ایالت مینه سوتا، شهری با حدود ۱۸ هزار نفر جمعیت بود. در این شهر گذرگاه های عابر پیاده و پیاده روهای وسیع تر و مسیر دوچرخه سواری پنج مایلی در اطراف یک دریاچه بوجود آمد و الان به محله ها، پارک ها و منطقه مرکز شهر متصل شده است.
بیشتر از ۴۵ محل کار در این شهر همگام با پروژه مناطق آبی تغییر یافته و سطوح مختلفی از تغییرات همچون تأسیس کلینیک های بهداشتی در محل کار در آنها به وجود آمد. همینطور یک فروشگاه مواد غذایی محلی به مجموعه غذاهای سالم این شهر افزوده شد تا انتخاب های خوب و سالم را برای مشتریان آسان تر کند. برنامه های سبد خرید میان وعده سالم و برنامه های خوردن صبحانه در مدارس هم بهینه شد.
این شهر فضای کشاورزی خویش را تا ۱۵۰ درصد گسترش داد تا ساکنان بتوانند غذای سالم خویش را تولید کنند و برنامه های مختلفی برای ترک سیگار در این شهر شروع شد. در سال ۲۰۰۹، ۲۳ درصد از ساکنان بزرگسال "آلبرت لی" سیگاری بودند، در حالیکه در سال ۲۰۱۶ این رقم تنها ۱۴.۷ درصد شده بود. ضمن این که این مساله منجر به صرفه جویی ۸.۶ میلیون دلاری در هزینه های سالانه مراقبت های بهداشتی در این شهر شد.
برپایه داده های ثبت شده و محاسبه شده توسط دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه "مینه سوتا"، تنها بعد از یک سال، ساکنان "آلبرت لی" با ۲.۹ سال افزایش امید به زندگی مواجه گشتند. هزینه های مراقبت های بهداشتی ۴۰ درصد کاهش پیدا کرد و پیاده روی و عدم استفاده از وسایل نقلیه شخصی ۹۶ درصد افزوده شد و ۳۸ درصد افزایش متوسط در دوچرخه سواری و پیاده روی در سرتاسر جامعه گزارش شد.
در سال ۲۰۱۵ "آلبرت لی" در رتبه سوم "۱۰ شهر کوچک مقرون به صرفه در ایالات متحده که شما واقعاً می خواهید در آن زندگی کنید." قرار گرفت.
شهرهای دیگر هم به پروژه مناطق آبی اضافه شدند، همچون جوامع ساحلی کالیفرنیای جنوبی، ساحل "هرموسا"، "ردوندو بیچ" و ساحل منهتن. در سه جامعه ساحلی، در عرض سه سال، نرخ چاقی ۱۴ درصد کاهش پیدا کرد و نرخ سیگار کشیدن بیشتر از ۳۰ درصد کاهش پیدا کرد. ورزش و تغذیه سالم هم با رشد ۱۰ درصدی همراه شد.
در شهرهای پروژه مناطق آبی پیاده روهای جدیدی افزوده شد، زیرساخت هایی فراهم گردید که به مردم اجازه می داد با پای پیاده یا با دوچرخه به محل کار خود بروند. مسیرهای دوچرخه سواری و عابر پیاده توسعه یافت. کارگران به جای ملاقات در یک اتاق کنفرانس، جلسات همراه با پیاده روی را آغاز کردند و بقیه ساکنان هم ترجیح دادند به جای آسانسور از پله ها استفاده کنند.
در این مناطق نه تنها آمار اضافه وزن و چاقی کاهش پیدا کرد، بلکه تقریباً چهار درصد در افراد مبتلا به کلسترول بالا و ۱۰ درصد کاهش در تعداد سیگاری ها به وجود آمد.
منبع: بی دانلود
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب